Rene Girard - από ''Το βία και το ιερό''

Η Ψυχανάλυση μας αποκάλυψε ότι το τοτεμικό ζώο χρησίμευσε στην πραγματικότητα ως υποκατάστατο του πατέρα και αυτό μας δείχνει την ανάγκη ύπαρξης ενός ζώου για την αποφυγή double bind, αφ΄ ενός απαγορεύοντας να σκοτωθεί το ζώο,  αφ΄ ετέρου η γιορτή που ακολουθεί τη σφαγή του να εισάγεται με μιά θρηνητική έκρηξη. σελ. 354

Σελ 247 /  Η βία είναι πατήρ και βασιλεύς πάντων. Η Ιοκάστη το επιβεβαιώνει δηλώνοντας ότι ο Οιδίπους ανήκει σε όποιον του μιλάει, όταν του μιλάει για φόβο, δηλαδή για δυστυχία, τρόμο, καταστροφή, κακοποιό βία. Οι χρησμοί του Λάϊου, του Κρέοντα και του Τειρεσία, όλα τα άσχημα μαντάτα των διαδοχικών αγγελιοφόρων απορρέουν από αυτόν τον Logos phobous στον οποίο ανήκουν όλα τα πρόσωπα του μύθου. Σε τελευταία ανάλυση, αυτός ο Logos phobous είναι η γλώσσα της μιμητικής επιθυμίας και της βίας, που δεν έχει ανάγκη τα λόγια για να μεταδοθεί από τον ένα στον άλλο.

Η βία αποβαίνει το σημαίνον του απολύτως επιθυμητού, της θείας αυταρέσκειας, της ΄όμορφης ολότητας΄ που δεν θα φαινόταν τέτοια αν έπαυε να είναι αδιαπέραστη και ανέφικτη. Το υποκείμενο λατρεύει αυτή τη βία και τη μισεί΄ γυρεύει να την υποτάξει με τη βία΄ αναμετράται μαζί της΄ αν κατά τύχη υπερτερήσει, τότε το γόητρο που κερδίζει διαλύεται αμέσως. Θα πρέπει να αναζητήσει αλλού μια ακόμη βιαιότερη βία, ένα εμπόδιο αληθινά αξεπέραστο. ....

Σελ. 290 /  Το παιδί μαθαίνει πάντα τελευταίο ότι βαίνει προς την πατροκτονία και την αιμομιξία, αλλά οι μεγάλοι, αυτοί οι αγαθοί απόστολοι, είναι πάντα εκεί για να το πληροφορήσουν.
Σελ. 292 /  Εχει ήδη προδιαγραφεί ο προσανατολισμός της επιθυμίας προς το αντικείμενο που προστατεύει η βία του Άλλου. 'Το ανθρώπινο γένος συνίσταται σε ένα κράμα Τιτανικής (μοχθηρής) και Διονυσιακής (καλής) αρχής.' O μύθος του Ζαγραίου.

Rene Girard (To εξιλαστήριο θύμα - Η βία και το ιερό - 1972), ήδη από τις πρώτες σελίδες η αμφισημία (λέξη κατάχρησης του 20ου αιώνα) και το 'Chercher la vache' (αντί του 'Chercher la femme'), στον πυρήνα της προβληματικής του...
Ο René Girard (γεννημένος στις 25 Δεκεμβρίου 1923, Αβινιόν, Γαλλία) είναι Γάλλος ιστορικός, κριτικός λογοτεχνίας και φιλόσοφος των κοινωνικών επιστημών. Το έργο του ανήκει στην παράδοση της ανθρωπολογικής φιλοσοφίας. Είναι συγγραφέας πολλών βιβλίων, στα οποία ανέπτυξε τις ακόλουθες ιδέες:
1.   Η μιμητική επιθυμία: η μίμηση είναι μια πτυχή της συμπεριφοράς που επηρεάζει όχι μόνο τη μάθηση αλλά και την επιθυμία, και η μίμηση επιθυμίας είναι αιτία σύγκρουσης, 

2. Ο μηχανισμός αποδιοπομπαίος τράγος είναι η αρχή της θυσίας και το θεμέλιο του ανθρώπινου πολιτισμού και η θρησκεία ήταν απαραίτητη στην ανθρώπινη εξέλιξη για τον έλεγχο της βίας που μπορεί να προέλθει από μιμητική αντιπαλότητα,
3. Η Βίβλος αποκαλύπτει τις δύο προηγούμενες ιδέες και καταγγέλλει τον μηχανισμό αποδιοπομπαίο τράγο.