H απεικόνιση της 'μη γνώσης'

Εργασίας του ασυνειδήτου στην παραγωγή της ''μη-γνώσης'' - Δ. ΤΖΙΩΛΑΣ, 2002

$ το διαγραμμένο υποκείμενο - α το χαμένο αντικείμενο - S1 το κύριο σημαίνον

S2 η δομή των σημαινόντων ''savoir'', πεδίο δομημένο και πεπερασμένο, η απόλαυση του Άλλου.

$ - α αλήθεια της φαντασίωσης , S1 - S2 διαφορική άρθρωση του σημαίνοντος. 

Η ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ ΤΗΣ ΄΄ΜΗ ΓΝΩΣΗΣ΄΄ - ΑΠΟ ΤΟ DISCOURS HYSTERIQUE. 

Πρωτογενής επιθυμία σε ταύτιση με το S1 - S2. 

Τίθεται το αίτημα στο κύριο σημαίνον αναζήτησης της αλήθειας της φαντασίωσης, για το $.

Ο ναρκισσισμός ενθυλακώνει κάθε μορφής επιθυμία. Στιγμιαία, ξαφνική εμφάνιση του S (μέσω του discours που το $ προσπαθεί μέσα από την απεικόνιση του S1 στο S2 ) που κάτι αναπαριστά, ένα χάσιμο του α, που μας δίνει πορεία αίσθησης για κατανόηση της διφορουμενότητας (αμφισημίας). Είναι αυτό που οργανώνεται στην ανάλυση σαν διαλεκτική της απογοήτευσης ( δηλαδή κάτι που δεν βγαίνει), εντοπισμός του Λακανικού plus-de-jouir. Το χάσιμο του α είναι η ανοιχτή τρύπα (τοπολογική οργάνωση ενός χώρου από ανοιχτές τρύπες που είναι το ΄΄ΧΑΣΜΑ΄΄ ) που το μόνο που ξέρουμε είναι ότι αυτή αναπαριστά το χάσιμο ( manque a jouir ) της απόλαυσης. Η απεικόνιση της ΄΄μη-γνώσης΄΄ είναι πάνω στην ανοιχτή τρύπα, στο χώρο του Χάσματος, είναι αυτό που πρέπει να αναδυθεί από την ανάλυση. Η γνώση βρίσκεται μέσα σ΄ αυτό, που μόνο το υποκείμενο μπορεί να αναδύσει και που σε αυτό ανήκει, ή αλλιώς στο ασυνείδητό του. Το αντικείμενο α σταματά, καθηλώνει το υποκείμενο. Η υποκειμενική βεβαιότητα, συναντάται πάντοτε, στο επίπεδο του αντικειμένου. Το αντικείμενο δεν γλυστρά, είναι το θεμέλιο της απατηλής ενότητας του υποκειμένου. Ενώ το $ είναι μέσα στη φαντασίωση, το discours είναι που κάνει το $ σε α. Το ψευτο-Dasein του υποκειμένου είναι το αντικείμενο α. Η θεμελειώδης δομή της φαντασίωσης δεν είναι η δομή των σχηματισμών του ασυνειδήτου. Το $ - α , είναι η αλήθεια της φαντασίωσης που ο Λόγος (discours ) ξεχωρίζει, πετά, σπάει, καταστρέφει το ψευτο-Dasein του αντικειμένου α. Το αντικείμενο α ρυθμίζει την επιθυμία (μετωνυμία), την στηρίζει, της δίνει συνοχή, δεν γλυστρά. Η παράδοξη δομή της φαντασίωσης συντονίζει ετερογενή στοιχεία. Μέσα στο αντικείμενο α το $ βρίσκεται να του λείπει 'είναι' γι΄αυτό επενδύει στην φαντασίωση. Στο $ - α , γίνεται διάζευξη του διαγραμμένου υποκειμένου και του αντικειμένου α. Δηλαδή διάσχιση, θλάση της φαντασίωσης. Τα παιχνιδίσματα του σημαίνοντος αποπροσανατολίζουν την αναλυτική εμπειρία. Το ασυνείδητο σαν γνώση δεν είναι ολικά αναγώγιμο στη λογική των σημαινόντων. Το ασυνείδητο δεν μπορεί να είναι δομημένο, διότι υπάρχει η μή-γνώση, οι μελλούμενες ανακαλύψεις, που εκεί, και σε ποιού ασυνείδητου (π.χ. ενός νέου Αϊνστάιν) δεν ξέρω, είναι κρυμμένες... , που δεν έχουν πραγματοποιηθεί και εκεί κατοικούν, και που το ερώτημα είναι: αυτό το πεδίο του χάσματος, πρέπει να αφορά την ψυχανάλυση; Αν η απεικόνιση $ - α/$ στο S1 - S2 /S1 δεν έχει ΄΄νόημα΄΄ για την Λακανική Άλγεβρα τότε δεν υπάρχει υποκείμενο !! Διότι εάν δεν υπάρχει η μεσοδιαφορά της διαφορικής άρθρωσης του σημαίνοντος S1 - S2 , άρα και του $ - α, σαν την αλήθεια της φαντασίωσης, τότε δεν υπάρχει η τοπική της ''μή-γνώσης''. ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟ = ΑΠΕΙΡΟ ( χωρίς δομή – δεν έχει δομή ) Η γλώσσα λοιπόν είναι καταδικασμένη να αναμετρηθεί με το άπειρο!! Άνισος αγώνας.... Δεν μπορεί να αναμετρηθεί με το άπειρο, δεν μπορεί να περιγράψει το ΑΠΕΡΙΓΡΑΠΤΟ!! Ο συντονισμός του ΕΓΩ ( αίροντας τις αντιστάσεις του ) με το ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟ μπορεί να εξάγει αυτή τη ''μή-γνωση''. Έτσι λοιπόν, το ΜΑΓΙΚΟ ΥΛΙΚΟ που θα αντληθεί ( ΕΡΩΤΙΣΜΟΣ_ΗΔΟΝΗ ), για κάτι καλύτερο στην ζωή μας, ΟΧΙ ''απάθεια''- inanime- , αλλά προσπάθεια για αλλαγή του πεπρωμένου με το οποίο γεννηθήκαμε, θα δώσει διέξοδο από την αλλοτρίωση. 

Διάνοιξη του ασυνειδήτου από τη ΄΄δομή΄΄ που του έχει επιβληθεί, με τις άγνωστες μέχρι τώρα πτυχές του, δεν είμαι αλλοτριωμένος με το να ψάχνω την επέκταση της συνείδησής μου με την άντληση της ΄΄μή-γνώσης΄΄ από το ασυνείδητό μου. Όλα είναι απαραίτητα, και η καταστολή και η απώθηση σαν διαδικασία και κοινωνική αναγκαιότητα, αλλά οι πρωτογενείς και δευτερογενείς μας διαδικασίες, μας είναι απαραίτητες, για να τις έχουμε σαν συγκοινωνούντα δοχεία να εμπλουτίζουν η μία την άλλη. Είμαστε άτομα που μετασχηματίζουν το υπερ-εγώ, με κώδικα, που δεν έχει σχέση με την προσωπική πορεία, διά μέσου των όποιων ΄΄αντικειμενικών΄΄ καταστάσεων που σε όλους μας η ζωή επιβάλλει. Κανείς δεν μπορεί να πάει πέρα από την ανακάλυψη του εαυτού του, την ανάλυση του, εκτός αν είναι επιστήμονας και έχει το επιστημονικό πρόβλημα και την αναλυτική του σκέψη. Δεν μπορεί μία υπέροχη γλώσσα και γνώση ( connaissance ), να άρει το savoir, την αλήθεια. Οι κοινωνικές πράξεις στη ζωή μας, εμπλουτίζονται με βιώματα που μπορούν να τροποποιούν τα ένστικτά μας και τους ψυχικούς μας μηχανισμούς. Αυτά που θέλουμε να γλυτώσουμε είναι αυτός ο εφιάλτης των θρησκειών που πλάστηκαν για να κρατούν δέσμια τα τόσα ανθρωπάκια που πλημμυρίζουν τον πλανήτη, και δεν θα πάψω να θυμάμαι τη φράση του Κίρκεγκαρ που θάμπωσε την εφηβεία της νεότητάς μου, ''θα ήθελα να έβλεπα μία βροχερή νύχτα τον Θεό για να τον φτύσω κατάμουτρα'', αφού φυσικά έχει ορίσει τον άνθρωπο σαν ''άνω θρώσκω'' και διερωτάται για τα τόσα ανθρωπάκια που συναντά διαρκώς μπροστά του, θαμμένα στα σκατά τους... (Σχόλιο: εξιδανικεύσεις.. Δ. Τζιώλας - 2010) Και καταλήγω στο συμπέρασμα της τραγωδίας του ανθρώπινου γένους και που έγινε πυξίδα και οδηγός ζωής, που με εξυψώνει και με οδηγεί μία ζωή να προσπαθήσω για μία εξύψωση απέναντι στη φράση: ''πως ίσως να γεννιούνται ένα εκατομμύριο άνθρωποι για να υπάρξει και ΕΝΑΣ άνω θρώσκω'', και γι΄ αυτόν έλαχε ο κλήρος της μοίρας, του προχωρήματος της ανθρωπότητας στο να σταθούμε πιο ψηλά. (Σχόλιο: εξιδανικεύσεις.. Δ. Τζιώλας - 2010)

Δηλαδή, να αποκλείσουμε την υπέρβαση? την ανατροπή? την δημιουργία? που χτυπούν εξάλλου σπάνια την πόρτα μας. Να πάμε στη ''μή-γνωση''. Διότι μέσα στη ύπαρξη του ανθρώπου είναι η δυνατότητα της ελευθερίας σαν διαδικασία και όχι μόνιμης κατάστασης φυσικά, για άρνηση και υπέρβαση της πραγματικότητας. ....ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΑ! - ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΖΙΩΛΑΣ - 2010