Ο μεγαλύτερος διανοούμενος της Δύσης σήμερα, ο πάντα συναρπαστικός Peter Sloterdijk, άξιο τέκνο της μεγάλης γερμανικής φιλοσοφικής παράδοσης μας μιλά για τα αποτελέσματα των εκλογών σε ένα διάλειμμα των παραδόσεων του στο Collège de France. Peter Sloterdijk : Ας πούμε ότι, υπό πίεση, οι Γάλλοι γίνονται και πάλι πιο λογικοί ! Σαν να έπρεπε πραγματικά να δουν την άβυσσο κάτω από τα πόδια τους για να πουν επιτέλους στον εαυτό τους ότι σίγουρα δεν αξίζει να την αφήσουν να τους καταπιεί... Η Δικτατορία που ονειρεύονται η Λεπέν και ο Μελανσόν αναβλήθηκε επ’ αόριστον. Οσο για την παρωδία του συνασπισμού που είναι το Νέο Λαϊκό Μέτωπο της Αριστεράς μόνο θυμηδία προκαλεί.
Le Point : Όμως ο Μακρόν δεν έχασε το στοίχημά του ; Το RN είναι τρίτο, αλλά έχει αυξήσει σημαντικά τις έδρες του στη Συνέλευση κι έτσι θα παριστάνει το θύμα λόγω των πολιτικών διευθετήσεων που γίνονται σε βάρος των ψηφοφόρων του ενώ το κόμμα του του Προέδρου δεν έχει την πλειοψηφία για να κυβερνήσει...
Δεν πιστεύω ότι ο Μακρόν έχασε το στοίχημά του. Πρώτον, επέβαλε με την κάλπη μια αντιπαράθεση στους Γάλλους σε μια πραγματικά μεγάλη στιγμή αλήθειας. Και, ως εκ τούτου, μόνο ως εκπληκτική επιτυχία μπορεί να χαρακτηριστεί. Έπειτα, αφού το μέλημά του ήταν να κλείσει το δρόμο στην Λεπέν, οι Γάλλοι πολίτες τον ακολούθησαν σε αυτό σκεφτόμενοι βέβαια και τις οικονομίες τους στις τράπεζες. Έτσι, τώρα πια μπορεί να ονειρεύεται την αποχώρησή του... Μπορεί να μείνει στο Élysée, και η διαίσθησή μου μου λέει ότι θα μείνει γιατί ο Δίας δεν παραιτείται από τον Όλυμπο. Θα μπορούσε όμως και να αποφασίσει να φύγει, με ανέπαφη την τιμή του.
Le Point : Αφού έπαιξε στα ζάρια στο μέλλον της χώρας ; Τίποτα δεν λέει ότι το RN δεν αποτελεί πλέον απειλή το 2027, ειδικά με τους ψηφοφόρους που θα αισθάνονται εξαπατημένοι...
Είναι χαρακτηριστικό των μεγάλων ηγετών να μην παίζουν ζάρια αλλά να κάνουν τους άλλους να πιστεύουν ότι παίζουν. Είναι πεπεισμένος ότι μπορεί να ελέγξει την κατάσταση είτε προκύψει Πρωθυπουργός από το Νέο Λαϊκό Μέτωπο είτε αν είχε να κάνει με τον νεαρό Τζορντάν Μπαρντελά, που δεν γνωρίζει ακόμα τα μυστικά της υψηλής μαγειρικής της εξουσίας.
Le Point : Μένει η Εθνοσυνέλευση. Μπορεί να είναι δύσκολο να την ελέγξει...
Ω, δεν το νομίζω. Η Εθνοσυνέλευση στη Γαλλία δεν ήταν ποτέ ο τόπος όπου ελήφθησαν οι σημαντικές αποφάσεις της γαλλικής πολιτικής. Η κοινοβουλευτική δημοκρατία δεν είναι στην πραγματικότητα κάτι που «έδεσε» στη χώρα σας, τουλάχιστον μετά την υιοθέτηση του Συντάγματος της Πέμπτης Δημοκρατίας, δηλαδή πριν από εξήντα έξι χρόνια... Είναι ένας θεσμός λίγο πολύ συμβολικός, και η Γαλλία πάντα ζούσε σε ένα είδος Διευθυντηρίου… Βρίσκω ότι στη Γαλλία είστε αχάριστοι με τον Μακρόν. Είναι ό,τι καλύτερο σας έχει συμβεί ποτέ γιατί καταρχήν καταλαβαίνει από οικονομία, και αυτό σε μια χώρα όπου οι πολιτικοί ηγέτες όχι μόνο δεν καταλαβαίνουν τίποτα από αυτήν, αλλά και το καμαρώνουν, με πρώτο και καλύτερο παράδειγμα τον ίδιο τον ντε Γκωλ. Ο Φρανσουά Ολάντ κάτι καταλάβαινε αλλά ήταν θλιβερά «φυσιολογικός άνθρωπος», όπως ομολογούσε και ο ίδιος. Με τον Μακρόν, έχετε έναν πρόεδρο που εξακολουθεί να πιστεύει στην δράση και τις πρωτοβουλίες.
Le Point : Μπορεί να το πιστεύει αλλά οι Γάλλοι τον βρίσκουν αλαζόνα.
Ε και λοιπόν ; Αυτό δεν είναι πάντα το ίδιον των μεγάλων ηγετών ; Δεν έχει παραμείνει άλλωστε η Γαλλία από ψυχοπολιτική άποψη μοναρχία ; Οι Γάλλοι ζητούν πάρα πολλά από τον πρόεδρό τους. Θα έπρεπε επομένως να ενσαρκώσει ένα είδος σαμάνου ικανού να θεραπεύσει την άρρωστη φυλή του. Συμπεριφέρονται σαν ένας λαός λιποτάκτης που απαιτεί από κάποιον να τους σώσει και, όταν αυτός ο κάποιος είναι εκεί, δραπετεύουν αντί να επιτρέψουν στον εαυτό τους να τονωθεί από τη ζωτική δύναμη που αποπνέει, την ανεξάντλητη ικανότητά του για εργασία και την επιθυμία του να δημιουργήσει ένα καλύτερο μέλλον για την χώρα ... Ο Μακρόν διαχειρίστηκε άριστα την κρίση του Covid. Επιπλέον, υπό των ημερών του, η Γαλλία πέτυχε ένα από τα υψηλότερα ποσοστά ξένων επενδύσεων στην Ευρώπη και, κυρίως, ο πρόεδρός σας είναι ο μόνος πολιτικός της ΕΕ που έχει ένα σύγχρονο όραμα για τη Γηραιά Ήπειρο. Οι Γάλλοι, λένε τα μήντια, αισθάνονται ότι τους περιφρονεί ; Στο βαθμό που ισχύει κάτι τέτοιο αυτές είναι οι συνέπειες του βασιλικού συγκεντρωτισμού, που συνεχίζεται τώρα με τον δημοκρατικό συγκεντρωτισμό της Πέμπτης Δημοκρατίας. Οι περιφέρειες πάντα αισθάνονταν παραμελημένες από την πρωτεύουσα και είδαμε πως εκδικούνται με τα Κίτρινα Γιλέκα…
Le Point : Ωστόσο, πώς αναλύετε το ισχυρό κύμα από τα άκρα, ακόμα κι αν, στα δεξιά, το κύμα διορθώθηκε λίγο στον δεύτερο γύρο;
Είναι αλήθεια ότι οι Γάλλοι θα ξυπνήσουν σε μια χώρα που είναι ταυτόχρονα πολύ οικεία και πολύ παράξενη, όπου τα δύο ριζοσπαστικά κόμματα, μη επιλέξιμα από έναν λογικό πολίτη, έχουν τώρα μια ψήφο στις δύο. Ωστόσο, αυτό που υπόσχονται αυτά τα δύο άκρα είναι προγράμματα που στοχεύουν να αυξήσουν την τρέλα του δημόσιου χρέους και να χρηματοδοτήσουν τις ψευδαισθήσεις των σημερινών γενεών εις βάρος των μελλοντικών γενεών... Θα το εξηγούσα ως μια κρίση ταυτότητας. Το αίσθημα ταυτότητας που αποκτούσαμε κάποτε όντας μέλη μιας κοινωνικής τάξης δεν λειτουργεί πλέον συνεπώς αναζητούμε αλλού αυτήν την ψευδαίσθηση ταυτότητας. Στην αρχή του Εθνικού Μετώπου, στα χρόνια του Μιτεράν, όταν ο γηραιός Λεπέν άφηνε το στίγμα του, το κριτήριο ήταν η ξενοφοβία, δηλαδή η σκέτη απόρριψη του ξένου – ένας μηχανισμός απλός που παραμένει πάντα δημοφιλής. Τα ξενοφοβικά χαρακτηριστικά μέσα στην εργατική τάξη (όπου αναζητεί τους ψηφοφόρους του το RN) ήταν ήδη γνωστά από την εποχή του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Ο εθνικοσοσιαλισμός στη Γερμανία δεν έφερε τυχαία το όνομα του : ήταν σοσιαλισμός με μια οξυμένη συνιστώσα του αντισημιτισμού και πατριωτικήςόπως την ορίζει ο Νίτσε δυσαρέσκειας. Συμμετρικά, στη Γαλλία, έχει δημιουργηθεί μια άκρα αριστερά τόσο για τον αντιφιλελευθερισμό της (που κατά τη γνώμη μου αντιπροσωπεύει τον πραγματικό κίνδυνο) όσο και για την προώθηση της ξενοφιλίας, της υποδοχής των ξένων, ως αντίδραση στην ξενοφοβία των άλλων. Αυτό θα μπορούσε να είναι πολύ αξιέπαινο από μόνο του, αλλά αυτή η στάση οδηγεί σε περίεργες αφομοιώσεις όταν σκεφτούμε, για παράδειγμα, ότι οι μουσουλμάνοι πρέπει να αντικαταστήσουν το χαμένο προλεταριάτο. Χάθηκε, ακριβώς, προς όφελος του RN…
Le Point : Ο Μελανσόν τελειώνει μια ομιλία με ένα τραγούδι του Jean Ferrat, «Ma France», τι σημαίνει αυτό για εσάς, από τη Γερμανία ;
Είναι ένα όμορφο τραγούδι που υμνεί τον «μεγάλο καλοκαιρινό ήλιο που λάμπει πάνω από την Προβηγκία» αλλά έχει την περίεργη ιδιότητα να υμνεί τον Ροβεσπιέρο... τον άνθρωπο που εξασφάλισε την πλήρη απασχόληση των εργαζομένων να κόβουν κεφάλια στη γκιλοτίνα. Βρίσκουμε κάτι από την γαλλική τάση για μόνιμο και διαρκές καρναβάλι, που προέρχεται από τον Rabelais. Χωρίς ιστορικά κοστούμια, μεταμφιέσεις, μοιάζει να σας λείπει κάτι! Είναι σαν αυτό το όνομα Νέο Λαϊκό Μέτωπο, που φαίνεται να θέλει να επαναλάβει το 1936, με τον ίδιο τρόπο που κατά τη Γαλλική Επανάσταση επαναλάβαμε τη δολοφονία του Καίσαρα από τον Βρούτο, τον Κάσιο και τους άλλους συνωμότες, για να σώσουν τη Δημοκρατία... Τουλάχιστον, σε σύγκριση με τη γερμανική «ληθαργοκρατία», η Γαλλία είναι μια χώρα πολύ προικισμένη για δράμα : πάντα κάτι πρέπει να συμβαίνει. Οι Γάλλοι έπαιξαν τώρα τρομάζοντας ο ένας τον άλλον, μετά ηρέμησαν λίγο πριν τις διακοπές σε μια στιγμή ανακούφισης, αλλά, το φθινόπωρο, θα δούμε πού θα οδηγήσει. Είναι οι οίκοι αξιολόγησης που πρέπει τώρα να καθησυχαστούν... Το πρώτο σήμα κινδύνου, με την υποβάθμιση από την Standard & Poor's, έχει ήδη ακουστεί...
Le Point - 10.07.2024 - https://journal.lepoint.fr/peter-sloterdijk-jean-ferrat-jupiter-et-le-gout-si-francais-du-carnaval-2565144?fbclid=IwZXh0bgNhZW0CMTAAAR3wbPPAEe1rev1oNz36j-CmPOGDaebQxEvyAMWOdnkdR0LktKaA5mh3EDE_aem_bX2VuxQzRH3dzNa8yFhytQ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου