Ma morte vivante - Paul Éluard

 Νεκροζώντανή μου -  Πωλ Ελυάρ

Μέσα στον πόνο μου τίποτα δε σαλεύει

Προσμένω κανείς δεν θα ‘ρθει

Μήτε από μέρα μήτε από νύχτα

Μήτε ποτέ πια από αυτό που κάποτε υπήρξε εγώ

–

Τα μάτια μου χώρισαν απ’ τα μάτια σου

Χάνουν την εμπιστοσύνη τους χάνουν το φως τους

Το στόμα μου χώρισε απ’ το στόμα σου

Το στόμα μου απ’ την απόλαυση χώρισε

Κι απ’ το νόημα της αγάπης κι απ’ το νόημα της ζωής

Τα χέρια μου χώρισαν από τα χέρια σου

Τα χέρια μου αφήνουν τα πάντα να γλιστρήσουν

Τα πόδια μου χώρισαν από τα πόδια σου

Δεν θα βαδίσουν πια δρόμοι πια δεν υπάρχουν

Μήτε το βάρος μου θα γνωρίσουν πια μήτε ανάπαυση

–

Αξιώθηκα να δω τη ζωή μου να τελειώνει

Μαζί με τη δική σου

Τη ζωή μου υπό το κράτος σου

Που νόμιζα παντοτινή

–

Και το μέλλον μόνη μου ελπίδα είναι ο τάφος μου

Όμοιος με το δικό σου τριγυρισμένος από έναν κόσμο αδιάφορο

Τόσο κοντά σου υπήρξα που κρυώνω πλάι στους άλλους.

Απ’ τη συλλογή «Τα τελευταία ποιήματα του έρωτα»

–

Ma morte vivante - Paul Éluard

Dans mon chagrin, rien n’est en mouvement

J’attends, personne ne viendra

Ni de jour, ni de nuit

Ni jamais plus de ce qui fut moi-même

–

Mes yeux se sont séparés de tes yeux

Ils perdent leur confiance, ils perdent leur lumière

Ma bouche s’est séparée de ta bouche

Ma bouche s’est séparée du plaisir

Et du sens de l’amour, et du sens de la vie

Mes mains se sont séparées de tes mains

Mes mains laissent tout échapper

Mes pieds se sont séparés de tes pieds

Ils n’avanceront plus, il n’y a plus de route

Ils ne connaîtront plus mon poids, ni le repos

Il m’est donné de voir ma vie finir

–

Avec la tienne

Ma vie en ton pouvoir

Que j’ai crue infinie

–

Et l’avenir mon seul espoir c’est mon tombeau

Pareil au tien, cerné d’un monde indifférent

J’étais si près de toi que j’ai froid près des autres.

Από τη συλλογή Derniers poèmes d’amour