Koρνήλιος Καστοριάδης

Τώρα διάβασα πάλι ένα σχόλιο για τη "συναισθηματική" χώρα που ζούμε, που δεν ενδιαφέρεται για λογική. Ποια είναι αυτή η χώρα ρε παιδιά;

Η Ελλάδα.

Με τους περισσότερους ενήλικους και ανήλικους τίγκα στα ψυχότροπα που καπακώνουν το συναίσθημα.

Με τους χιλιάδες καταθλιπτικούς που είτε είναι σε… κώμα, είτε χασκογελάνε, είτε κλαίνε επαναλαμβανόμενα σαν να παίζει κασέτα.

Oι δύο όψεις δηλαδή του νομίσματος που ΚΑΛΥΠΤΟΥΝ το πρωτογενές συναίσθημα που τις προκαλεί.

Mε την υποκρισία, τα άπειρα απωθημένα, το δήθεν και το ύφος που θάβουν την όποια επίγνωσή του.

ΠΟΙΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ; Eννοείται συναίσθημα το χτύπημα στις "πίστες" της όποιας εκτόνωσης, που μόνο για να το.. ξεχάσει κανείς τις χρησιμοποιεί, ή να το κινητοποιήσει επειδή αργοσβήνει... τι να πούμε!

Κι αν μιλάμε για ένα τυφλό συναίσθημα, αυτό του θυμού ή της λύπης, που και τα δύο είναι ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΝΤΑ και καλύπτουν από κάτω όλα εκείνα τα συναισθήματα που κάνουν τζιζ, που δεν τολμάνε να τα αγγίξουν, πάλι, δε βλέπω κανένα πραγματικό, συναίσθημα να εκφράζεται!

Ο ελληνικός λαός, ξέχασε μάλλον τι είναι συναίσθημα. Το καταπίεσε, το απώθησε, ή το άφησε να αποφασίζει εκείνο γι αυτόν, χωρίς να γνωρίζει ο ίδιος ποιο πραγματικά ειναι... χωρίς να μπορεί να το χειριστεί, χωρίς να ξέρει τι να το κάνει! Γιατί κανείς γύρω του δεν εκφράζει συναισθήματα αυθεντικά, πηγαία, ειλικρινά. Εκφράζει μόνο, αυτό που θέλει οι άλλοι να δουν, αυτό που είναι αποδεκτό, αυτό που δεν εμποδίζει καθέναν να πετύχει αυτό που θέλει!

Οι έλληνες, όντως, μπορεί να μην έχουν λογική, επειδή όμως, δεν έχουν και συναίσθημα. ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΔΥΟ ΠΑΝΕ ΜΑΖΙ! Γιατί κανείς λογικός άνθρωπος δεν έχει έλλειψη συναισθημάτων. Το αντίθετο. Έχει, και ξέρει να τα χειρίζεται, γι αυτό και να τα εκφράζει και να τα ζει, γιατί τα σέβεται και τα εκτιμά ανάλογα, γιατί γνωρίζει την πραγματική τους αξία!
 

Όμως, το μόνο που κάνουν οι περισσότεροι έλληνες είναι να παγώνουν τα συναισθήματά τους, να διαστρεβλώνουν τη λογική τους, να χάνονται μέσα στην προσποιητή εικόνα τους για τους άλλους και κυρίως για τον εαυτό τους! Κι όταν αυτή η υποκρισία τούς γίνεται αφόρητη, την αφήνουν να βγει σα... σκυλάδικη κραυγή που παρέα με μερικά γαρύφαλλα πέφτει κάτω και πατιέται σαν αποτσίγαρο.

Το συναίσθημα και η λογική θέλουν ΜΕΓΑΛΗ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ και δύναμη και μεγαλοψυχία και πάνε μαζί!!!

Αρκετά ME TH ΛΟΓΙΚΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΟΓΟΥ, ΜΕ ΤΑ ΚΑΤΑΠΑΓΩΜΕΝΑ Ή ΚΑΤΑΚΑΜΜΕΝΑ ΒΛΕΜΜΑΤΑ. ΑΡΚΕΤΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΕΧΑΣΑΝ ΚΑΘΕ ΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ ΜΑΖΙ ΚΑΘΕ ΑΥΘΕΝΤΙΚΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ!!!!! που έχασαν τη μόνη ελπίδα για ελευθερία..... ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ…. ΕΙΠΑ; 

ΥΓ1.

Για να μιλάμε λογικά πρέπει να ξέρουμε τι νιώθουμε.... Μερικά συναισθήματα, λοιπόν, πρωτεύοντα ή δευτερεύοντα, που αναζητούν τον ΛΟΓΙΚΟ... ΧΕΙΡΙΣΜΟ ΜΑΣ: Ματαίωση, απώλεια, Χαρά, λύπη, θυμός, φόβος, έλξη, έκπληξη, μοναξιά, σύγχυση, αηδία, πλεονεξία, ντροπή, πλήξη, θλίψη, ζήλια, αγάπη, αναταση, ενδιαφερον, ευγνωμοσύνη, προδοσία, έρωτας, περηφάνεια, σύγχυση, τρόμος, αδιαφορία, πένθος, αποδοχή, ευτυχία, οργή και τόσα άλλα...... ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΞΕΧΑΣΕΙ  

ΥΓ2.

Έχω παρατηρήσει επίσης, ότι δεχόμαστε πολύ εύκολα κάποιον καλό.. ψυχογράφο όπως ήταν ο Ντοστογιέφσκι για παράδειγμα, που μπορεί να παρατηρεί, να εκφράζει, να αναλύει, να κριτικάρει, τα συναισθήματα των άλλων!

Όταν όμως κάποιος εκφράζει τα δικά του συναισθήματα δεν τον δεχόμαστε καθόλου εύκολα! Μήπως γι αυτό, ούτε ο Ντοστογιέφσκι, ούτε σχεδόν κανένας ( εκτός από τον Κάφκα ), όπως γράφει η Άλις Μίλλερ, sto http://www.biblionet.gr/main.asp?page=showauthor&%3Bpersonsid=47190, στα βιβλία της, δεν άγγιξε προσωπικά συναισθήματα και δεν τα εξέφρασε, κυρίως εκείνα που αφορούσαν στην παιδική ηλικία;

Μήπως το ίδιο κάνουμε και όλοι με τον εαυτό μας;

Μήπως δεν εστιάζουμε σε μάς;