Αφορισμοί - Φ. Κάφκα

Αυτή η μικρή συλλογή αποφθεγμάτων  και μικρών κειμένων του Κάφκα, δεν είναι όπως συνήθως γίνεται μία συλλογή των καλύτερων και πιο εύστοχων φράσεων και διαπιστώσεων του που κατέγραψαν κάποιοι άλλοι, αλλά μια συλλογή του ίδιου του Κάφκα. Ανατυπώθηκε μετά τον θάνατο του από τον Μαξ Μπρόντ ο οποίος σχολιάζει:

Αυτές οι «Παρατηρήσεις» σ αυτή τη μορφή ήταν καθαρογραμμένες με μελάνη και αριθμημένες από τον ίδιο τον Κάφκα. Ο χρόνος αυτής της σύνθεσης δεν μπορεί να καθοριστεί ακριβώς· οι πρώτοι αφορισμοί (μερικοί ελαφρώς παραλλαγμένοι) βρίσκονται στα γαλάζια τετράδια, στα οποία ο Κάφκα έγραψε τις σκέψεις του κατά το 1917 και 1918. Αυτά τα τετράδια περιέχουν εκτός από την πρώτη μορφή των αφορισμών και πολλά άλλα κείμενα.

Άγχος, φόβος απέναντι στο άγνωστο, αδυναμία αντίστασης απέναντι στις κρατικές δυνάμεις και στα γρανάζια της γραφειοκρατίας, προσωπικές αδυναμίες, δυσκολία στην ύπαρξη και την συνύπαρξη είναι τα βασικά συναισθήματα που βγαίνουν μέσα από τους αφορισμούς, και σε αυτό το έργο του μεγάλου Τσέχου συγγραφέα.

Οι ενότητες στις οποίες χωρίζει ο Κάφκα του αφορισμούς είναι:
Σκέψεις για την αμαρτία, τα βάσανα, την ελπίδα και την αληθινή οδό.    

- O αληθινός δρόμος ένα τεντωμένο σκοινί, όχι ψηλά, μα μόλις πάνω από το έδαφος. Μοιάζει να 'ναι εκεί για να σε πεδικλώσει μάλλον παρά για να το περπατήσεις.

- Δύο τα πρωτεύοντα ανθρώπινα αμαρτήματα, κι όλα τα άλλα από τούτα απορρέουν: ανυπομονησία και νωθρότητα. Η ανυπομονησία απ' τον Παράδεισο τους έδιωξε, η νωθρότητα να επιστρέφουν δεν επιτρέπει.

- Ένα από τα δραστικότερα μέσα που μετέρχεται το Κακό για να σαγηνεύει είναι η πρόσκληση σε αγώνα. Είναι σαν τον αγώνα με τις γυναίκες, που στο κρεβάτι καταλήγει.

-  Ο Α. πολύ από περηφάνια φουσκώνει, θαρρείς πως έχει κάνει βήματα πολλά στην Καλοσύνη, μιας που ως στόχος πολλών πόθων σαγήνευσης νιώθει εκτεθειμένος σε πάμπολλους πειρασμούς από κατευθύνσεις που άγνωστες πρωτύτερα του ήταν. Αλλά η σωστή εξήγηση είναι ότι ένας μεγάλος διάβολος έχει εντός του εισελεύσει, κι άλλοι αναρίθμητοι πια, διάβολοι μικρότεροι καταφθάνουν για να υπηρετήσουν τον μεγάλο.

- Σαν μονοπάτι το φθινόπωρο: μόλις που προφταίνεις να το σκουπίσεις, κι ύστερα πάλι γιομάτο φύλλα ξερά το βλέπεις.

-  Ένα κλουβί βγήκε να βρει ένα πουλί

-  Είναι ένας τόπος όπου ποτέ πριν δεν είχα ξαναβρεθεί: η ανάσα σου είναι αλλιώτικη εδώ, κι από τον ήλιο πιο εκτυφλωτικά λάμπει δίπλα του ένα άστρο.

-   Αν ήταν να χτιστεί ο Πύργος της Βαβέλ δίχως να κατοικηθεί, θα είχε επιτραπεί.

-   Μην επιτρέψεις στο Κακό να σε κάνει να πιστέψεις ότι θα μπορούσες να κρατήσεις μυστικά από αυτό.

-  Καλοτυχία να καταλάβεις ότι το έδαφος όπου πατάς δεν γίνεται μεγαλύτερο να είναι απ' όσο τα δύο πόδια σου καλύπτουν.

-  Οι κόρακες ισχυρίζονται πως ένας μοναδικός κόρακας μπορεί να καταστρέψει τον ουρανό. Είναι αναμφίβολο· όμως τίποτα δεν αποτελεί τεκμήριο εις βάρος του ουρανού, διότι ο ουρανός είναι ακριβώς αυτό: η αδυναμία κοράκων. 

5
... Πέρα από κάποιο σημείο δεν υπάρχει πλέον επιστροφή. Σε αυτό το σημείο πρέπει να φθάσουμε.
  7
Ενα από τα σημαντικότερα μέσα αποπλάνησης που το κακό χρησιμοποιεί, είναι να σε προκαλέσει να αγωνιστείς. Είναι όπως ο αγώνας με τις γυναίκες, που καταλήγει στο κρεβάτι.
  24
Είναι ευτυχία να κατανοείς ότι το έδαφος που πάνω του στέκεσαι δεν μπορεί να είναι μεγαλύτερο από τα δυο σου πατήματα.
  30
Το καλό είναι κατά κάποιον τρόπο απελπιστικό.
  39
Δεν μπορεί κανένας να πληρώσει το κακό σε δόσεις, αν και το προσπαθεί διαρκώς.
  48
Να πιστεύσεις στην πρόοδο δεν σημαίνει ότι πιστεύεις πως έχει γίνει ήδη πρόοδος. Αυτό δεν θα ήταν πίστη.
  52
Στον αγώνα ανάμεσα σε σένα και τον κόσμο, να συντρέχεις τον κόσμο.
  63
Η τέχνη μας είναι στραβωμένη από την αλήθεια. Το φως που υποχωρεί πάνω σ' ένα δύσμορφο πρόσωπο, αυτό είναι αληθινό, τίποτε άλλο.
  77
H συναναστροφή με τους ανθρώπους παρασύρει προς την αυτοπαρατήρηση.